یکی از رهروان و شاگردان ذن خدمت استاد بان کی (Ban kei) آمد؛ شکایت کرد و گفت: استاد اخلاق بدی گریبان گیرم شده، چگونه میتوانم از آن رهایی یابم؟
استاد گفت چیز عجیبی است. ببینم! چیست؟
شاگرد گفت حالا که نمیتوانم نشانتان دهم.
استاد گفت: پس چه موقع میتوانید آن را به من نشان دهید؟
شاگرد گفت ناگهانی به سراغم می آید.
استاد گفت: پس از این موضوع نتیجه گیری میکنیم که: طبیعت باطن و واقعی ات نیست، زیرا اگر طبیعت باطن و واقعی ات بود: همین الان میتوانستی آن را به من نشان دهی. ای رهرو! روزی که به دنیا آمدی چنین خُلقی نداشتی. والدینت هم که آن را به تو ندادند. در این موضوع بیشتر فکر و تعمق کن.
مهم: وقتی که به آفرینش انسانها نگاه میکنیم، میبینیم که تمامی انسانها پاک و معصوم به دنیا آمده اند. پس چطور میشود که زشتیها و بدیها خود را نشان میدهند. اگر بیشتر تعمق کنیم میبینیم که؛ شرایط، محیط، جامعه و اطرافیان روی انسان اثر گذاشته و یکسری اعمال و رفتار ما را تحت تأثیر خود قرار میدهد. پس تا آنجایی که مقدور است باید همراه با بالا بردن معلومات و علم خود، اطرافیان را هم گلچین کرده و فقط با انسانهای خداپرست، خوش اخلاق، دانا و با تقوی هم صحبت و همراه شوید، زیرا تأثیر گفتار و کردار و پندار اطرافیان روی انسان به خصوص کودکان و نوجوانان و جوانان خیلی زیاد است. اخلاق بد به خودی خود درون انسان نیست؛ بلکه در طول دوران زندگی، از شرایط محیط زندگی، جامعه و اطرافیان به انسان منتقل می شود. اگر انسانها معلم و استاد خوبی داشته باشند، بالاخره گلیم خودشان را از آب بیرون میکشند. ولی اگر به جای معلم و استاد با تقوی انسانهای بد را الگوی خود قرار دهند و با آنها معاشرت و دوستی نمایند، خدا میداند که عاقبت آنها به کجا ختم خواهد شد. پس تا دیر نشده به خُلق و خوی خود بیشتر بپردازید. در واقع، ما باید یاد بگیریم که چه موقع طبیعت خُلق و خویمان فعال شده و ما را به راه بد و راه خوب میکشاند. زیرا، انسانی برنده مسابقۀ زندگی دنیوی و اخروی میباشد که هر چه بیشتر تواناییهای خود را بشناسد و باز هم انسانی برندۀ برندگان میباشد که از این شناخت در مسابقه زندگی استفاده صحیح نماید و به فنون و تکنیکها و تاکتیکهای فرا گرفته شده عمل نماید.
منبع: کتاب داستان های حکمت آموز جامع
نوشته ی: استاد محمدرضا یحیایی
