امواج بزرگ

در روزهای اول دوران «میجی»(Mei ji)، کشتی‌گیر معروفی به‌نام «ئو نَمی»(o nami)، به معنی امواج بزرگ می‌زیست.
«ئو نمی» خیلی قوی و به فنّ کشتی‌گیری کاملاً مسلّط بود. در مسابقات دوستانه، حتی مربّی خود را بر زمین می‌کوبید. ولی در مسابقه‌های عمومی، چنان کم‌رو و خجول بود،‌که از شاگردانش هم شکست می‌خورد.
«ئو نمی» فکر کرد که باید نزد یک استاد ذن برود،‌ و از او کمک بخواهد. یکی از استادان ذن به‌نام «هاکو جو»(Haku ju)، که همیشه در سفر بود، در دیری (محل عبادت راهبان) نزدیک آنجا، اقامت نموده بود. «ئو نمی» به‌خدمت استاد رسید و تمام ماجرا را به استاد ذن «هاکو جو» گفت، و از او کمک خواست.
استاد گفت: نام تو «امواج بزرگ» است. پس امشب در این معبد (محل عبادت) بمان. فکر کن که تو واقعاً «امواج بزرگ» هستی و دیگر یک کشتی‌گیر ترسو نیستی. تو همان موج‌های بزرگی هستی که همه‌ چیز را در سر راه خود می‌شویند و می‌برند و یا می‌بلعند. چنین کن، تا بزرگترین کشتی‌گیر این سرزمین شوی.
استاد از نزد او رفت. «ئو نمی» به تفکر عبادت نشست، و سعی کرد خود را بسان امواج پندارد. ابتدا، افکار پراکنده و مختلفی از مغزش گذشت. رفته رفته، احساس موج به او دست داد. هر چه از شب می‌گذشت، امواج، بزرگ و بزرگتر می‌شدند. همه چیزهایی را که سد راه او می‌شدند، از بین می‌بردند، و همینطور …، حتی بودا در معبد خروشان گشت. پیش از فرا رسیدن صبح، دِیر و معبد نیز برای او چون دریایی بزرگ می‌نمود.
بامدادان، استاد پیش او رفت و دید که، «ئو نمی» هنوز در تفکر عبادت فرو رفته، و تبسمی کوچک بر لب دارد. دستی آرام بر پشت وی زد و گفت: دیگر هیچ‌چیز ناراحتت نخواهد کرد. تو همان امواجی، و به خودت اعتماد داری. هر چیزی را که در راهت قرار می‌گیرد، خیلی راحت و به‌سادگی از میان بر می‌داری.
«ئو نمی» پس از مراقبه‌کردن و درس گرفتن از استاد، از او تشکر نمود و به‌طرف سرنوشت خود و زندگی جدیدی که رو در رویش بود، رفت.
همان روز، «ئو نمی» در مسابقه کشتی‌گیری شرکت کرد و برنده شد. از آن‌روز به بعد، هیچ‌کس در ژاپن نتوانست، پشت او را به‌خاک رساند.

مهم: وقتی به وادی پهلوانان قدم می‌گذاریم، می‌بینیم که تمامی آنها دارای اراده‌ای فولادین، بسان امواج بزرگ و سهمگین می‌باشند. لازمۀ موفّقیت در هنرهای رزمی چندین شرط می‌باشد،که اولین و مهمترین شرط آن؛ اراده‌ای فولادین بوده، و بعد از آن، استقامت در آموزش و تمرینات سخت بدنی، قدرت، سرعت، انعطاف پذیری، تنفس، تفکر، تمرکز، تعمّق و تعادل می‌باشد.
در واقع، یکی از مهمترین ارکان اصلی در هر کاری،‌ تلقین و مراقبۀ مثبت و سازنده، برای به‌دست آوردن روحی بزرگ، و در نهایت به‌دست ‌آوردن موفّقیت‌های فراوان، لازم و ضروری می‌باشد.

استاد حکیم می‌فرماید:
«ذهنِ انسان آنقدر قویست، که به هرچه فکر کند، می‌تواند آنرا بسازد.»

استاد حکیم می‌فرماید:
«از اشتباهات خود، پُلی برای پیروزی بسازید.»

استاد محمدرضا یحیایی

بخشی از کتاب داستان های ذن جامع